बोधकथा - गरुड आणि घुबड

 बोधकथा - गरुड आणि घुबड

एक गरुड आणि एक घुबड सारखे एकमेकांशी भांडत असत, शेवटी त्यांनी परस्परांशी मित्रत्वाने वागण्याची शपथ घेतली व एकमेकांच्या पिल्लास खाऊ नये असे ठरविले. 

घुबड गरुडास म्हणाले, गड्या पण माझी पिल्ले कशी असतात, हे तुला ठाऊक आहे ना? ठाऊक नसेल तर ती दुसऱ्या एखाद्या पक्ष्याची आहेत असे समजून त्यांना गट्ट करशील, अशी मला भीती वाटते. 

गरुड म्हणाला, खरेच तुझी पिल्ले कशी असतात, हे मला ठाऊक नाही. घुबड म्हणाले, 'ऐक तर. माझी पिल्ले फार सुंदर असतात. त्यांचे डोळे सुंदर पिसे सगळे काही सुंदर सुंदरच असेत या वर्णनावरून माझी पिल्ले कोणती ते तुला सहज समजतील. 

पुढे एके दिवशी एका झाडाच्या ढोलीत, , गरुडास घुबडाची पिल्ले आहेतं ही. ही तर घुबडाची पिल्ले नसावीत. त्यामुळे त्यांना खाण्यास काही हरकत नाही. संध्याकाळी घुबड घरी आले. आपली पिल्ले नाहीशी झालेली पाहून घुबड म्हणाले, माझी पिल्ले तूंच खाल्ली असणार, यावर गरुड म्हणते, मी खाल्ली तर माझा दोष नाही. तूच तुझ्या पिलांचे सुंदर असे खोटे वर्णन केलेस. त्यामुळे मला वाटलं ही कुरुप तुझी पिल्ले नसावीत.

तात्पर्य : नेहमी खोटी माहिती देणाऱ्यांना असेच संकटाला सामोरे जावे लागते.